Selecteer een pagina

Nicole Haarman, specialist ouderengeneeskunde bij de zorginstelling Marga Klompé.

Specialist ouderengeneeskunde bij Marga Klompé, een titel die in de plaats is gekomen voor die van verpleeghuisarts. ,,Op twee feestjes kort achter elkaar hoorde ik mensen mopperen over het beleid van verpleeghuizen, die patiënten na een kortdurend verblijf zomaar weer naar huis stuurden.”

Het is de schrijnende werkelijkheid waar ze alle dagen mee te maken heeft. Ouderen die na een val of een beroerte in het ziekenhuis belanden, daarna gaan revalideren in het verpleeghuis en na een verblijf van enkele weken weer naar huis worden gestuurd.

,,Waar ze worden overgelaten aan de mantelzorg. Die vaak al overbelast is en tijdens de afwezigheid van hun geliefde tot de ontdekking komen dat de zorgtaak toch wel heel zwaar is. Te zwaar soms. Ja, dan kan ik me voorstellen dat ze mopperen en zich afvragen waarom hun familielid niet in het verpleeghuis kan blijven.”

Wat er volgens haar ontbreekt in de ouderenzorg is een tussenvorm tussen thuis wonen en het verpleeg- of verzorgingshuis.

,,We hebben het over oude mensen die heel kwetsbaar zijn. Die behoefte hebben aan veiligheid, rust en structuur. Een plek waar ze zich niet eenzaam voelen. In een beschermde omgeving, zoals bij ons in de tehuizen, zie je ze weer opbloeien. En tja, omdat ze dan weer goed functioneren moeten ze terug naar hun huis. We willen ze wel houden, maar we kúnnen ze niet houden. Volgens de regels van de ziektekostenverzekeraars moet 80 procent van de patiënten in de kortdurende zorg weer naar huis.”

Haarman moet in het ziekenhuis al inschatten of een patiënt voor kortdurende zorg uiteindelijk weer naar huis kan. Zo niet, dan komt de persoon op de wachtlijst voor langdurige zorg en blijft hij of zij onnodig lang in het ziekenhuis. De wachttijden voor een verpleeghuisplaats vanuit de kortdurende zorg zijn soms vier maanden. Niet alleen in Winterswijk, ook in de rest van de Achterhoek. Er wordt alleen maar meer bezuinigd op de zorg.
 
De oplossing moet voorlopig komen uit een nog betere samenwerking tussen instanties, vindt ze. En vooral ook uit betere hulp en ondersteuning aan mantelzorgers. Wij zien dat contact heel veel doet met deze mensen, die in een donkere kamer maar zitten te wachten op iets. In Spanje zitten ouderen buiten op een bankje en krijgen van voorbijgangers een groet of een praatje. Door ons klimaat zitten wij achter de gordijnen. En we willen door ons karakter niet toegeven dat we eenzaam zijn, dat is ook zoiets.”
 
,,Het is allemaal zo complex, we moeten hier samen een oplossing voor bedenken. En veel meer samenwerken. De bouwers, de gemeente, de ouderenraad, de mantelzorgers. Het sociaal team van zorgloket De Post doet al heel veel op dat vlak, maar er kan nog meer. We moeten zien dat we voor mensen die niet naar een instelling kunnen thuis een goede zorgplek creëren. Dat betekent op tijd beginnen aan het treffen van voorzieningen en inschakelen van de hulptroepen en niet wachten totdat er wat gebeurt.”